Alcest
Shelter (2014)
Prophecy Productions
Iedereen heeft
een plek waar diegene zich het veiligst voelt. Een plek waar je kunt ontsnappen
van de realiteit, waar je jezelf kan opladen. Waar je de confrontatie met
jezelf aan kan gaan. Voor de meeste is dat een eigen huis, maar voor anderen is
dat een plek in de natuur. Voor Neige, de frontman van het Franse Alcest,
is dat de zee. Met de conceptplaat Shelter verkent Neige
zijn eigen schuilplaats en het resultaat is een briljante shoegaze plaat.
De black metal
invloeden van Alcest waren op de vorige plaat al minimaal, op Shelter zijn deze invloeden totaal verdwenen. Het album kent alleen cleane vocalen, er
zijn geen helse schreeuwen te bekennen. De band speelt dromerige post-rock die
doet denken aan de zon en de zee. De schijf is opgenomen in de Sundlaugin
Studio in IJsland. Geproduceerd door de producer van Sigur Rós, Birgir Jón
Birgisson. Om het af te maken hebben de IJslandse dames van het strijkkwartet
Amiina de cd voorzien van viool- en cellopartijen.
Na de rustige en
experimentele intro ‘Wings’ maakt het eerste nummer ‘Opale’ gelijk al een
serene indruk. Het is alsof de groep boven op de wolken de track ten gehore
brengen. De prachtige riff en de ingetogen, bijna fluisterende stem van Neige
doen zelfs de grootste pessimist zuchten van geluk. Opvolger ‘Le Nuit Marche
Avec Moi’ is een kalmerende wandeling met de nacht zelf. Zoals de titel al deed
vermoeden. Stilistisch gezien lijken de nummers sterk op elkaar. De
nuanceverschillen en duidelijk verschil in tempo en sfeer maken het tot een
gevarieerde schijf. Zonder de typische stijl die Alcest beheerst te verliezen.
Op ‘Voix
Sereines’ horen we Alcest in topvorm. Een surreëel nummer dat de glockenspiel
op een wonderbaarlijke manier laat samensmelten met de gitaarpartij. De teksten
op Shelter zijn voornamelijk in het Frans geschreven, met de
uitzondering van ‘Away’. Deze gaan allemaal over bijzondere ervaringen die in
de context van de natuur worden beschreven. Ze sluiten perfect aan op het
concept van de plaat die eerder beschreven is. Het Engelstalige ‘Away’
beschrijft bijvoorbeeld hoe de zanger graag zou willen dat zijn gedachtes één
worden met de zee. De titeltrack ‘Shelter’ beschrijft de intentie van de plaat
het beste. “Mon cœur appartient
à la mer”, Neige
zingt in het nummer dat zijn hart behoort tot de zee. Dat is zijn schuilplaats
en tevens inspiratie.
Als de laatste
noten van het minder sterke, maar epische slottrack ‘Délivrance’ zijn gespeeld
dan is de rust totaal overgedragen op de luisteraar. De reis die Neige met zijn
groep Alcest op Shelter heeft vastgelegd is een
aaneenschakeling van mooie momenten. Hier en daar valt de groep in herhaling,
maar het doet niet af van de ervaring. Alcest laat zien dat elke plaat een
nieuwe uitdaging is en brengt elke keer weer vernieuwende elementen in de
muziek. Het is een heerlijk serene beleving. Klasse.